Behandelingen

Een breed scala aan mentale klachten is te behandelen, denk aan; Paniekaanvallen, hyperventilatie, angsten, overspannenheid, burn-out, overmatig huilen en lachen, depressie, slaapstoornissen, zwak geheugen, etc.

Ontstaan door; Hooikoorts, problemen met voedsel en huisstofmijt.

Verschillende aandoeningen in relatie tot het hoofd; Hoofdpijn, migraine, clusterhoofdpijn, aangezichtspijn en een zwaar gevoel in het hoofd (brainfog).

Allerlei soorten gewrichtspijn; tenniselleboog, artrose, slijmbeursontsteking en nek en rugklachten.

Effectief bij menstruatieklachten, afscheiding, PMS-premenstruele klachten, overgangsklachten en kinderwens.

Problemen zoals psoriasis, eczeem, droge huid en acne.

Verschillende mogelijkheden zijn; Opwekken van de bevalling, misselijkheid en stuitligging.

Stoppen met roken en alcohol- en drugsverslaving.

Whiplash

Whiplash beschrijft de nekblessure (verrekking/verstuiking) die optreedt na het uitoefenen van grote kracht op de nek door een plotselinge heen-en-weer beweging, vergelijkbaar met het knallen van een zweep. De meest voorkomende oorzaak is een auto-ongeluk van achteren, maar het kan ook voorkomen bij sport en ander letsel, zoals plotseling en krachtig naar achteren getrokken worden door de schouders. Dit kan verschillende structuren beschadigen, waaronder botten, spieren, zachte weefsels en tussenwervelschijven. Het resultaat is een variatie aan symptomen die vaak gepaard gaan met pijn en stijfheid in de nek, evenals gevoeligheid in de schouders, rug en armen, vermoeidheid, duizeligheid, hoofdpijn, gevoelloosheid of tintelingen in de armen. In ernstigere gevallen kunnen symptomen ook bestaan uit visuele en slaapstoornissen, geheugen- en concentratieproblemen, stress, angst en meer. Het kan tot 24 uur duren voordat symptomen optreden. Vanwege de variërende aard van whiplash met betrekking tot de betrokken structuren, is het belangrijk dat uw zorgverlener de beschadigde structuren nauwkeurig identificeert en een behandelplan opstelt, aangezien pijn in sommige gevallen maanden of jaren na het letsel kan aanhouden. Vanwege de gevoelige aard van de nek, die dicht bezaaid is met kleine ligamenten, botten en zenuwen, is het belangrijk om uw therapeut te informeren als de toegepaste kracht te stevig aanvoelt of als uw symptomen tijdens de behandeling verergeren.

Verrekking/Verstuiking van de Bovenste Trapeziusspier

De bovenste trapeziusspier is een grote spier die driehoekig is gelegen tussen de nek, schouder en het middengebied van de rug. Een blessure aan deze spier veroorzaakt aanzienlijke pijn en ongemak in de schouder-, arm- en nekgebieden en kan het bewegen van het hoofd, de nek en de schouders pijnlijk en ongemakkelijk maken. Het gaat vaak gepaard met zwelling en bijbehorende spierzwakte en stijfheid. Verrekkingen van de bovenste trapeziusspier worden veroorzaakt door abnormale belasting van de spier, zoals bij herhaalde overhead- en duw-/trekbewegingen, evenals trauma.

Blessure aan het Facetgewricht (Syndroom/Ziekte/Pijn)

Facetgewrichten bevinden zich paar-voor-paar tussen de wervels van de wervelkolom en zorgen voor de controle van de beweging in de wervelkolom. Verstoringen van de facetgewrichten kunnen leiden tot beperkte beweging (stijfheid), overmatige beweging of vergrendeling of blokkering. Oorzaken van stijfheid in de facetgew

Schouderinklemmingssyndroom (Bursitis/Rotator Cuff)

Het schouderinklemmingssyndroom beschrijft meestal de herhaalde compressie op de pezen van de rotator cuff, wat leidt tot een algemene inklemming en letsel aan deze pezen of de bijbehorende slijmbeurs, met als gevolg pijn en beperkingen in de beweging van de schouder. De compressie kan in de loop van de tijd optreden (overbelasting) zoals bij herhaalde overheadbewegingen van de schouder, zoals gooien, reiken of tillen, of na een acute traumatische gebeurtenis, zoals een val op de schouder. Andere oorzaken zijn botafwijkingen, schade aan het gewricht en de zachte weefsels in de regio, spierschade en artritische veranderingen. Het resultaat hiervan is ofwel een peesontsteking van de rotator cuff waarbij de pezen beschadigd of ontstoken zijn, ofwel een slijmbeursontsteking waarbij de slijmbeurs (met vocht gevulde kussentje) tussen het acromion (bot aan de bovenkant van de schouder) en de pees van de rotator cuff ontstoken raakt. Symptomen zijn pijnlijke en beperkte bewegingen van de schouder en daarmee gepaard gaande zwakte. De pijn wordt verergerd door gooien, tillen en reiken en kan uitstralen naar de arm. Deze blessure kan langdurige symptomen veroorzaken, daarom is het belangrijk om een ervaren behandelaar te raadplegen voor een nauwkeurige diagnose en behandelplan om het risico op terugkeer te verminderen en het herstel te versnellen, evenals het onderscheiden van een zacht weefselletsel en eventuele gewrichtsafwijkingen die aanhoudende problemen kunnen veroorzaken.

Gewrichtsblessure aan het acromioclaviculaire (AC) gewricht

Het AC-gewricht maakt deel uit van de schouder en kan worden gevoeld als de benige bobbel aan de bovenkant van de schouder (acromionproces) waar het het sleutelbeen (clavicula) ontmoet. Het gewricht wordt ondersteund door ligamenten (acromioclaviculair en coracoclaviculair ligament) en het zijn meestal deze ligamenten die worden aangetast bij een blessure aan het AC-gewricht. De blessure komt vaak voor bij actieve jongvolwassenen als gevolg van een impact op het AC-gewricht waardoor het onder het sleutelbeen wordt geduwd en een verstuiking of gewrichtsscheiding veroorzaakt, en in ernstige gevallen volledige scheuring van de ligamenten. Het komt vaak voor bij contactsporten met hoge impact en werpsporten, evenals bij traumatische gebeurtenissen zoals vallen op de schouder, fiets- en auto-ongelukken. Na de impact wordt zwelling, pijn en gevoeligheid gevoeld bij het sleutelbeen die kan uitstralen naar de hele schouder, de schouder kan verstijven, de pijn wordt verergerd door bewegingen in de meeste richtingen, vooral bij het proberen de arm op te tillen. Er kan ook een bult op de blessureplaats aanwezig zijn. Omdat er talrijke structuren zijn die betrokken kunnen zijn bij schouderblessures, is het belangrijk om uw schouder grondig te laten controleren door uw zorgprofessional om ervoor te zorgen dat u de beste behandeling en zorgadvies krijgt om terug te keren naar volledige functionaliteit.

Schouderinstabiliteit

Schouderinstabiliteit beschrijft de aandoening waarbij de bovenarm (humerus) uit de schouderkom wordt verplaatst. Hoewel de schouder een kogelgewricht is met een stevig gewrichtskapsel en een ondersteunend ligamentstelsel, kan letsel of herhaalde belasting het gewricht verstoren en pijnlijke subluxatie veroorzaken (de kop van de humerus komt gedeeltelijk uit het gewricht) of luxatie (de kop van de humerus komt volledig uit de kom). Herhaald letsel en luxatie kunnen leiden tot chronische instabiliteit waarbij de weefsels van het schoudergewricht verzwakt en uitgerekt zijn en daarom niet in staat zijn om verdere luxaties te voorkomen. Naast een geschiedenis van letsel en overbelasting van de schouder kunnen bepaalde bindweefselaandoeningen ook leiden tot losse en instabiele schoudergewrichten.

Frozen Shoulder (Adhesive Capsulitis)

Frozen shoulder beschrijft de zwelling en verstijving van het gewrichtskapsel van de schouder en de omliggende ligamenten. Hoewel de exacte oorzaak niet volledig begrepen is, treedt het vaak op na letsel en daardoor immobiliteit. Frozen shoulder komt vaker voor bij vrouwen ouder dan 40 jaar en bij endocriene aandoeningen zoals diabetes en schildklierstoornissen. Typisch presenteert een frozen shoulder zich met stijfheid in alle richtingen en pijn bij beweging die ’s nachts kan verergeren. Met het verstijven van het weefsel ontstaat littekenweefsel dat ook de bewegingsmogelijkheden van het schoudergewricht sterk kan verminderen, een proces dat langzaam in de loop van de tijd verloopt. Deze aandoening kan 1-3 jaar duren, dus het is belangrijk om behandeling te zoeken bij een gezondheidsprofessional om uw algehele revalidatietijd te optimaliseren.

Rugpijn in de Onderrug

Hoewel rugpijn in de onderrug veelvoorkomend is, kan de verscheidenheid aan oorzaken betekenen dat het nauwkeurig gediagnosticeerd en op passende wijze behandeld moet worden om het risico op aanhoudende problemen en pijn te verminderen. De oorzaak van rugpijn en ongemak in de onderrug varieert, maar is meestal van musculoskeletale oorsprong en wordt veroorzaakt door abnormale stress en belasting van spieren, ligamenten en gewrichten. Dit wordt ‘niet-specifieke lage rugpijn’ genoemd. Deze pijn kan ontstaan na een trauma, zoals het tillen van een zwaar voorwerp, of kan in de loop van de tijd optreden door dagelijkse routines, zoals een slechte houding op het werk. Verschillende mechanismen vereisen elk verschillende behandelingen die specifiek zijn voor de pathologische aard van de opgetreden blessure, wat het belang benadrukt van een grondige beoordeling en behandeling om uw revalidatie te optimaliseren. De pijn kan scherp of dof zijn en kan gelokaliseerd zijn over een klein of groot gebied van uw rug. In zeldzame gevallen kunnen oorzaken van rugpijn fracturen, kanker, infecties en systemische aandoeningen omvatten.

Oorzaken van niet-specifieke lage rugpijn kunnen zijn:

Slechte Houding

Een slechte houding legt extra stress op de spieren, ligamenten, gewrichten en tussenwervelschijven van uw wervelkolom. Langdurige slechte houdingen kunnen spanning, vermoeidheid en druk op de wervelkolomstructuren veroorzaken, wat kan leiden tot lage rugpijn. Het is belangrijk om niet alleen op het werk, maar ook bij staan, zitten en het tillen van voorwerpen op uw houding te letten.

Uitstulping van de Schijf

Een uitstulping of prolaps van een tussenwervelschijf beschrijft het naar buiten uitstulpen van een tussenwervelschijf – een sponsachtige kussenachtige structuur die zich tussen de wervels van de wervelkolom bevindt en fungeert als een schokdemper. Dit kan druk uitoefenen op een zenuw en neurologische symptomen veroorzaken, zoals pijn, gevoelloosheid, tintelingen en krampen. Veelvoorkomende symptomen van een uitstulping van de schijf zijn lage rugpijn op een specifieke locatie en uitstralende pijn die meestal naar het been of de lies uitstraalt.

Verrekkingen/Kneuzingen

Spier- en ligamentverrekkingen en -kneuzingen ontstaan door verhoogde stress op de weefsels, bijvoorbeeld door zwaar tillen, draaien, reiken, sporten en auto-ongelukken. Spieren kunnen vermoeid raken en scheuren, wat resulteert in pijn en zwelling.

Laterale Epicondylitis (Tenniselleboog)

Ook wel bekend als ’tenniselleboog’, beschrijft laterale epicondylitis de ontsteking van de pezen die de spieren van uw onderarm verbinden met een benige uitstulping aan de buitenkant van de elleboog, de laterale epicondyle genaamd. Schade ontstaat door herhaalde overbelasting van de pezen, waardoor ze meer stress te verduren krijgen dan ze normaal kunnen verwerken. Dit veroorzaakt microscheurtjes in de pees, vergelijkbaar met een touw dat langzaam slijt bij overmatig gebruik. De belangrijkste bijdragende bewegingen zijn niet beperkt tot tennis, maar omvatten alle activiteiten waarbij u uw pols naar achteren buigt en vastgrijpt, wat de belasting op de spieren van de arm verhoogt. Deze activiteiten kunnen variëren van racketsporten en gewichtheffen tot schilderen en breien, waarbij herhaalde verlengde grip op een object nodig is. Symptomen zijn pijn en zwelling aan de elleboog die naar de arm kan uitstralen. Over het algemeen is er geen pijn in rust, alleen bij beweging. Het is belangrijk voor de behandeling om dit te onderscheiden van mediale epicondylitis.

Mediale Epicondylitis (Golferselleboog)

In tegenstelling tot tenniselleboog, die de pezen aan de buitenkant van de elleboog aantast, beïnvloedt golferselleboog (mediale epicondylitis) de pezen aan de binnenkant van uw elleboog die aanhechten aan een benige uitstulping die de mediale epicondyle wordt genoemd. Omdat de betrokken spieren werken om de buiging van uw pols en vingers te regelen, worden de oorzaken vaak geassocieerd met activiteiten die belasting op handbewegingen leggen, variërend van golf, racketsporten en balsporten die herhaalde buiging en vastgrijping vereisen tot schilderen en het gebruik van gereedschap. De pijn en zwelling treden op aan de binnenkant van de elleboog en kunnen naar de arm uitstralen. Ze kunnen verergeren door bewegingen die knijpen, grijpen, uw arm draaien en uw pols buigen vereisen. Pijn kan ook worden gevoeld bij het strekken en strekken van de arm. Het is belangrijk om dit te onderscheiden van chronische golferselleboog, waarbij degeneratieve veranderingen in de spieren optreden.

Trochanteric Bursitis

Trochanteric bursitis, ook wel bekend als ‘Greater Trochanteric Pain Syndrome’, beschrijft de pijnlijke ontsteking van een kleine kussenvormige zak genaamd een slijmbeurs, die zich bevindt boven een benige uitstulping genaamd de grote trochanter aan de zijkant van de heup op het dijbeen (dijbeen). Omdat slijmbeurzen dienen om wrijving tussen spieren/pezen en bot te verminderen en beweging te vergemakkelijken, treedt ontsteking op wanneer deze weefsels tegen de slijmbeurs wrijven en wrijving veroorzaken. Dit kan optreden als gevolg van sportblessures of vallen, of kan optreden bij herhaalde stress in de loop van de tijd, zoals bij het lopen, rennen en fietsen. Symptomen zijn onder andere pijn aan de heup die kan uitstralen naar het bovenbeen, zwelling aan de zijkant van de heup, pijn bij het staan na langdurig zitten en toegenomen pijn bij langdurige repetitieve beweging zoals lopen. Typisch gezien wordt pijn gevoeld bij druk op de buitenkant van de aangedane heup.

Hip Labral Tear/Impingement

Een heuplabrum scheur beschrijft een scheur in de kraakbeenring die de kom van het heupgewricht omringt, wat normaal gesproken dient om de heupkom te dempen en te stabiliseren. Verschillende oorzaken zijn onder andere sport- en ongevalstrauma dat resulteert in het verplaatsen van de heup naar een abnormale positie, herhaalde abnormale draaibewegingen van de heup, zoals bij hockey, ballet, voetbal en golf, en structurele afwijkingen binnen het gewricht. Soms wordt er geen pijn gevoeld bij een labrum scheur, maar wanneer er symptomen aanwezig zijn, omvatten deze pijn in de buitenste heup- en liesregio’s, een gevoel van haken of klikken in het heupgewricht, stijfheid en beperkte beweging in het gewricht.

Een heuplabruminklemming, ook bekend als ‘Femoroacetabulair Inklemming’ (FAI), beschrijft een onregelmatigheid in de vorm van de botten van het heupgewricht als gevolg van botuitsteeksels, wat abnormaal wrijven en wrijving tijdens beweging veroorzaakt als gevolg van de onvolmaakte vorm. Dit komt hetzij door geboorteafwijkingen of door onregelmatige ontwikkeling van de heupbotten in de kindertijd en adolescentie, en veroorzaakt pijn, zwelling en een verhoogd risico op vroegtijdige heupartrose.

De Knie

Onze knieën worden dagelijks blootgesteld aan enorme belastingen – vanwege de dynamiek van acceleratie, de krachten en momenten die worden gecreëerd en talrijke spiercontracties, kan normaal lopen een kracht uitoefenen van twee tot drie keer ons lichaamsgewicht op ons kniegewricht. Daarom zijn er veel weefsels in de knie die belangrijke rollen spelen bij de stabiliteit van de knie en gevoelig zijn voor letsel. Vanwege de grote impact die knieblessures hebben op de kwaliteit van leven van een individu, is dit een belangrijk aandachtspunt en expertisegebied van onze podologen bij Hira Praktijk, die zich toeleggen op het bieden van de beste, meest effectieve en geavanceerde oplossingen voor de volgende knieblessures en meer:

• Voorste Kruisband (ACL) – de ACL bevindt zich binnenin de knie en hecht aan de voorkant van het scheenbeen om te voorkomen dat het scheenbeen naar voren schuift ten opzichte van het dijbeen, terwijl het enige rotatiestabiliteit aan de knie biedt. Letsels aan de ACL komen vaak voor in de vorm van verrekkingen of scheuren. Deze letsels variëren van een milde verrekking waarbij de ACL nog steeds in staat is om zijn functie in het ondersteunen van de knie te behouden, maar met enige pijn, zwelling en een verminderd bewegingsbereik, tot het volledig afscheuren van het ligament, waardoor het kniegewricht instabiel wordt. Dit kan gepaard gaan met een “knappend” geluid en het doorzakken van de knie, resulterend in een val. Letsels kunnen ontstaan door fysieke activiteiten die plotselinge stops en veranderingen van richting met zich meebrengen, onregelmatig landen op de voeten of direct trauma aan de knie. Het komt vaak voor bij sporten zoals basketbal, voetbal en skiën.
• Mediale Kollaterale Band (MCL) – De MCL bevindt zich aan de binnenkant van de knie en verbindt het dijbeen (dijbeen) met het scheenbeen (scheenbeen) en helpt de knie te stabiliseren tegen abnormale zijwaartse beweging. Letsel treedt vaak op wanneer er een impactkracht op de buitenkant van de knie wordt uitgeoefend die naar binnen duwt, waardoor de MCL wordt belast en mogelijk scheurt. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren wanneer een bal de buitenkant van de knie raakt of bij een zijdelingse tackle. Pijn en zwelling treden op aan de binnenkant van de knie, de knie kan instabiel aanvoelen en er kan een knappend geluid worden gehoord bij impact, waarbij de knie mogelijk vast komt te zitten of blokkeert tijdens beweging.
• Laterale Kollaterale Band (LCL) – De LCL bevindt zich aan de buitenkant van de knie en verbindt het dijbeen met het kuitbeen, en helpt de knie te stabiliseren tegen abnormale zijwaartse beweging. Vergelijkbaar maar tegengesteld aan de MCL, raakt de LCL geblesseerd wanneer er een impactkracht wordt uitgeoefend op de binnenkant van de knie die de knie naar buiten duwt, hoewel deze blessures aanzienlijk minder vaak voorkomen. LCL-blessures treden vaak op in combinatie met schade aan andere structuren in het laterale kniegewricht, dus een onderzoek en een juiste diagnose zijn belangrijk. Pijn en zwelling treden op aan de buitenkant van de knie en de knie kan instabiel aanvoelen.
• Patellapees – De patellapees loopt van de knieschijf naar de tuberositas tibiae (bult aan de voorkant van het bovenste scheenbeen) en werkt samen met de quadriceps om de knie te strekken. Letsel aan de patellapees kan optreden in de vorm van een gedeeltelijke of volledige scheur, of een peesontsteking. Een gedeeltelijke scheur beschrijft enige schade aan de peesvezels zonder volledige onderbreking, zodat deze in één stuk blijft. Een volledige scheur betekent dat er geen peesverbinding meer is tussen de knieschijf en het scheenbeen. Scheuren ontstaan als gevolg van een sterke kracht die op de pees wordt uitgeoefend, zoals de impact van vallen of springen. Scheuren kunnen vaker voorkomen bij mensen met patellapeesontsteking, sommige chronische ziekten die de bloedtoevoer naar de pees beïnvloeden, het gebruik van steroïden en eerdere corticosteroïde-injecties. Tendinitis verwijst naar de ontsteking van de pees door herhaalde overbelasting, zoals bij het springen, dus wordt vaak ‘springersknie’ genoemd. Het kan ook optreden als degeneratieve schade in de loop van de tijd bij de oudere bevolking, evenals onvoldoende genezing na een acute peesblessure. Symptomen van een patellapeesblessure zijn pijn aan de voorkant van de knie, zwelling, blauwe plekken, moeilijkheid bij het bewegen van het gewricht en lopen, verplaatsing van de knieschijf en een onregelmatige inkeping waar de pees mogelijk is gescheurd. Omdat een goede kniebeweging essentieel is voor dagelijkse activiteiten en om u op de been te houden, zijn onze podologen bij Hira Praktijk zeer bedreven op dit gebied en zorgen ze ervoor dat ze op de hoogte zijn van het nieuwste klinische onderzoek en geavanceerde behandelingen om samen met u te werken aan de beste klinische resultaten.

Patellofemoraal Pijnsyndroom (PFPS)

beschrijft over het algemeen pijn aan de voorkant van de knie in de regio van de knieschijf (patella) die schade aan het zachte weefsel van pezen en ligamenten rond de knie, het infrapatellaire vetkussen (vetkussen onder de knieschijf) of het synoviale weefsel in het kniegewricht kan omvatten, dat zorgt voor soepele kniebeweging en wrijving vermindert. Er kunnen veel oorzaken zijn van PFPS, waaronder overbelasting door een toename van repetitieve high-impact fysieke activiteiten, niet-ondersteunde verplaatsing van kracht vanuit de voet, een hogere BMI, onregelmatige botuitlijningen of spieronevenwichtigheden die ervoor zorgen dat de knieschijf buiten zijn normale baan komt, knieblessures die leiden tot gewrichtsbandlaxiteit en mogelijk foutieve voetbiomechanica die resulteren in abnormale compensaties bij de knie en zijn weefsels. Pijn komt en gaat, is gelokaliseerd rond en achter de knieschijf en wordt verergerd door activiteiten die de knie met gewichtsbelasting buigen en de knieschijf comprimeren. Zwelling kan optreden, wat kan leiden tot stijfheid en moeilijkheid bij het buigen van de knie. Crepitus (een krakend geluid geassocieerd met een schurend gevoel wanneer de knie beweegt) kan ook voorkomen.